به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، مهدی کاظمی‌فرد در یادداشتی نوشت: در دل تاریخ، به‌ویژه در کربلا، قهرمانی به نام حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) درخشید که نه تنها در کلماتش، بلکه در عمل، نماد فداکاری و صبر بود. وقتی از روز پرستار یاد می‌کنیم، در حقیقت یادآور افرادی هستیم که همچون حضرت زینب (س)، در خط مقدم فداکاری و تلاش برای دیگران ایستاده‌اند. این یادداشت، هم‌زمان با ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار، به زیبایی مسیر این بانو را با نقش مهم پرستاران امروز پیوند می‌زند.

به یاد دارم وقتی کودک بودم، مادر بزرگ همیشه از حضرت زینب (س) برایم می‌گفت. از صبر و شجاعتش، از آن لحظاتی که در کربلا در دل آتش و در کنار جنازه‌های خونین یاران حسین (ع)، نه تنها فریادهای دردناک را از جان می‌کَند، بلکه در هر کلمه‌اش، پیامی از امید و استقامت می‌ریخت. در همان لحظه‌های سخت، حضرت زینب (س) نه تنها از جان خود گذشت، بلکه دلیری را به نمایش گذاشت که تا آن روزها به‌سختی می‌شد از کسی انتظار داشت.

زمان گذشت، اما آن آموزه‌ها همچنان در ذهنم می‌چرخید. وقتی بزرگ‌تر شدم و در مسیر زندگی با فداکاری‌های زیادی روبه‌رو شدم، شاید دیگر به‌اندازه آن روزهای اولیه دنیای کودکانه‌ام، سیر در خیالات و رویاهایم نباشد، اما در دنیای واقعی‌ام، در میان افرادی چون پرستاران، آن روحیه‌ی زینب گونه را دیدم.

یک روز در بیمارستان، درست زمانی که به همراه پرستار، پس از ساعت‌ها انتظار در اتاق اورژانس، منتظر بودیم تا وضعیت بیمار بحرانی را بررسی کنیم، چیزی در دل کلام‌های پرستار مرا متوجه خودش کرد.

همه‌ی ما اینجا هستیم، اما بی‌خبر از آینده‌ام، فقط تلاش می‌کنیم تا کمک کنیم، چون کار ما همین است؛ کمکی از دل دادند شاید این جمله خیلی ساده باشد، اما برای من یادآور روحیه‌ای بود که حضرت زینب (س) در کربلا داشت. در آن شرایط بحرانی، پرستارانی که خسته و گاهی ناتوان از برآوردن همه‌ی نیازها می‌شوند، همچنان با صبر و پشتکار، خود را فدای سلامت دیگران می‌کنند. این همان مسیری است که حضرت زینب (س) آن را برای انسان‌ها ترسیم کرد.

روز پرستار، روزی است که نه تنها باید به یاد پرستاران فداکار بمانیم، بلکه باید به یاد آوریم که پرستاری چیزی بیشتر از یک شغل است؛ این، یک مسئولیت است، مسئولیتِ انسانی که از دل محبت به دیگران می‌آید. پرستاران در هر لحظه از روز و شب، در کنار بیماران ایستاده‌اند، دقیقا همان‌طور که حضرت زینب (س) در کنار یاران حضرت حسین (ع) ایستاد، بدون آنکه لحظه‌ای در برابر فشارها و دردها عقب‌نشینی کند.

اما واقعیت این است که امروز، همچنان که در آن روزها، فداکاری‌های بی‌وقفه‌ی این عزیزان در سایه مشکلات زیادی قرار گرفته است. کمبود نیرو، معوقات مالی، فشارهای روحی و جسمی؛ چالش‌هایی هستند که همچنان در مسیر این عزیزان وجود دارد. پرستاران ما، مثل حضرت زینب (س)، در سکوت و در خفا، صدای انسانیت را به گوش می‌رسانند. آن‌ها در دنیای امروز، از خود می‌گذرند، نه تنها برای نجات زندگی، بلکه برای حفظ عزت نفس انسانی.

یاد حضرت زینب (س) در این روزها، یادآور این است که فداکاری و ایثار همیشه در برابر درد و رنج، سرود پیروزی نیست؛ بلکه درک درست از حقیقت است که در هر شرایطی، انسان را به جایی می‌رساند که از خود بگذرد تا دیگران رهایی یابند.

پس بیایید در این روز، که روز ولادت حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) است، همگان با تمام وجود، قدردان پرستاران باشیم؛ همان‌هایی که در سخت‌ترین لحظات، در کنار بیماران ایستاده‌اند، همچون حضرت زینب (س) که در کربلا در کنار خانواده‌ی حضرت حسین (ع) ایستاد و همواره برای سلامت انسان‌ها جنگید.

در این روز، صدای ما باید شبیه صدای حضرت زینب (س) باشد، صدایی که از دلِ بحران و مشکل به گوش می‌رسد، تا گوش‌های ناآگاه بیدار شود و درک کنند که فداکاری در هر دوره‌ای، نیازی است همیشگی، هم از سوی پرستاران و هم از سوی ما، به‌عنوان کسانی که در کنارشان ایستاده‌ایم.

و در نهایت، یادمان باشد که امروز و همیشه، فداکاری زینب (س) را در پرستارانِ این سرزمین ببینیم.