به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خاورستان،  در این آیه، نُه صفت برای مؤمنانِ مجاهد بیان شده است: از گناهان توبه کرده، در مدار عبادت قرار می‌‏گیرند. با زبان، حمد و با پا حرکت و با بدن رکوع و سجود دارند، پس از خودسازی، با امر به معروف به اصلاح جامعه می‌‌پردازند و از مرز قوانین الهی خارج نمی‌‌شوند.

توبه از گناه، راه عبادت را باز می‌‌کند؛ زبانِ ستایشگر همراه با پویایی و تحرّک، آمادگی برای رکوع و سجود در پیشگاه خدا می‌‏آورد، و امر به معروف و نهی از منکر، حافظِ حدود الهی در جامعه است.

کلمۀ «التَّائِبُونَ»، نشانۀ آن است که مؤمنانی که جان و مال خود را به خدا می‌‏فروشند، می‌‏توانند با یک انقلاب و بازسازی درونی و اعراض از کردارهای ناروای گذشته، وارد این میدان معامله با خدا شوند. (چنان‌که در ماجرای کربلا، افرادی مانند زُهیر و حُر، با آنکه سابقۀ درخشانی نداشتند، ولی در یک چرخش و معامله با خدا، جان خود را تسلیم کردند و درخشیدند.)

عُبّاد بصری در راه مکّه امام سجاد علیه‌السّلام را دید، به حضرت گفت: «ترکت الجهاد و صعوبته و أقبلتَ إلی الحج و لینه؟» جهاد و سختی آن را رها کرده‌‏ای، به حج و آسانی آن روی آورده‌‏ای؟ آن‌گاه آیۀ «إِنَّ اللَّهَ اشْتَری...» را خواند! حضرت فرمودند: ادامۀ آن را هم بخوان! عبّاد آیۀ «التَّائِبُونَ...» را خواند. حضرت فرمود: اگر یاران ما این صفات و کمالات را دارا می‌‏بودند، بر ما واجب بود، قیام کنیم و در آن صورت، جهاد از حج برتر بود. (وسائل، ج ۱۵، ص ۴۶)

در روایتی آمده است که مراد از «السَّائِحُونَ» روزه‏ داران می‌‏باشد. (تفسیر نور الثقلین)

پیام‌های سورۀ توبه - آیۀ ۱۱۲:
۱. شرط وفاداری خداوند به پیمان خود، پایداری مؤمنان بر حفظ حدود الهی است. «وَ مَنْ أَوْفی‏ بِعَهْدِهِ» «التَّائِبُونَ...»

۲.جهاد اکبر و خودسازی، لازمۀ جهاد اصغر در جبهه‌‏هاست. «یُقاتِلُونَ» «التَّائِبُونَ...»

۳. اسلام دینی جامع است؛ اشک را در کنار شمشیر و عبادت را در کنارِ سیاحت قرار داده است. «یُقاتِلُونَ» «التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ» «السَّائِحُونَ»

۴. آنچه مطلوب است، ملکه شدن کمالات در انسان است. «التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ...» (همۀ صفات به صورتِ اسم فاعل آمده نه فعل، تا دلالت بر استمرار کند)

۵. تقویت روحیۀ رزمندگان اسلام، با ذکر و یاد خدا و عبادت است، نه شراب و موسیقی و... که در جبهۀ دشمن است. «یُقاتِلُونَ»، «التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ...»

۶. شرط قبولی عبادت، توبه از گناه است. «التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ»

۷. تحرّک، تلاش، سیاحت، هجرت و خودسازی، در راه کسب کمال و قرب الهی ارزش است. «السَّائِحُونَ» (مردان خدا، راکد و زمین‏‌گیر نیستند)

۸. سرباز و رزمندۀ اسلام باید اهل نماز و عبادت باشد. «یُقاتِلُونَ»، «الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ»

۹. در مسیر کمال، اوّل خودسازی است؛ بعد جامعه‌سازی. «التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ» «الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ...»

۱۰. درگیری با دشمن در مرزها، ما را از مفاسد و منکرات داخلی غافل نسازد. «یُقاتِلُونَ»، «الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ...»

۱۱. برای حفظ حدود الهی، باید هم با دشمن خارجی جنگید، هم با مفاسد داخلی مبارزه کرد. «یُقاتِلُونَ»، «النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ»، «الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ»

۱۲. رزمندگان برای جلوگیری از مفاسد اجتماعی، بیش از دیگران مسئولند. «یُقاتِلُونَ»، «النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ»