به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۴۵۲ قرآن کریم آمده است:  «فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّکَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ * أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِکَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ * أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ * وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ * أَصْطَفَی الْبَناتِ عَلَی الْبَنِینَ * ما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ * أَ فَلا تَذَکَّرُونَ * أَمْ لَکُمْ سُلْطانٌ مُبِینٌ * فَأْتُوا بِکِتابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ»   «(می‌گویند: ملائکه دختران خدا هستند) پس از آنان سؤال کن: آیا دختران برای پروردگارت و پسران برای آنان است؟! * یا ما فرشتگان را زن آفریدیم و آنان ناظر بودند؟! آگاه باشید که آنان از سر تهمت می‌گویند: «خدا فرزند آورده»! و البتّه آنان دروغگویند * آیا خداوند دختران را بر پسران برگزیده است؟ شما را چه شده است؟ * چگونه داوری می‌کنید؟ پس آیا پند نمی‌‏گیرید؟ آیا برای شما (در این عقاید باطل) دلیل روشنی است؟ * پس اگر راست می‏‌گویید کتاب (و سند) تان را بیاورید» 

پیام‌های سورۀ صافات - آیات ۱۴۹ - ۱۵۷:
۱. سؤال از وجدان، کلید تفکّر و تنبّه مردم است. «فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّکَ الْبَناتُ» 

۲. برخی عقاید به قدری بی‌‏منطق و پوک است که لحظه‌ای فکر کردن برای دریافت بی‌اعتباری آن‌ها کافی است. «أَ لِرَبِّکَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ» 

۳. فرشتگان را زن پنداشتن، مورد بازخواست الهی است. «أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِکَةَ إِناثاً» 

۴. کسی که آگاهی ندارد، حقّ اظهار نظر ندارد. «وَ هُمْ شاهِدُونَ» 

۵. عقاید مشرکان، ساختگی و دروغ است. «مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ» 

۶. عقاید خرافی دیگران را به مردم نگوییم تا ارزش هدایت الهی را بهتر بدانند. «لَیَقُولُونَ وَلَدَ اللَّهُ‏ ...» 

۷. آنان که مسیح را فرزند خدا می‌دانند، همانند مشرکانی هستند که فرشتگان را فرزند خدا می‌‏پنداشتند. «لَیَقُولُونَ وَلَدَ اللَّهُ» 

۸. فرزند دختر و پسر یکسانند و هیچ‌یک بر دیگری برتری ندارند. «أَصْطَفَی الْبَناتِ عَلَی الْبَنِینَ» 

۹. انسان به جایی می‌رسد که بر اساس یک عقیدۀ باطل، دختر را بد و پسر را خوب می‌داند و آن گاه دختران را برای خدا و پسران را از آن خود می‌داند. «أَصْطَفَی الْبَناتِ عَلَی الْبَنِینَ» 

۱۰. عقاید یا باید بر اساس عقل باشد، «کَیْفَ تَحْکُمُونَ» یا بر اساس فطرت. «أَ فَلا تَذَکَّرُونَ» (تذکّر، یادآوری چیزی است که در فطرت آدمی باشد و یا بر اساس سند و نقل. «أَمْ لَکُمْ سُلْطانٌ مُبِینٌ فَأْتُوا بِکِتابِکُمْ») 

۱۱. کتاب‌‏های آسمانی، حجّت و مبنای داوری در مورد خدا هستند و در هیچ یک از این کتب سخنی از فرزند داشتن خدا نیست. «فَأْتُوا بِکِتابِکُمْ»