به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، شهید «عبدالعلی صفربنا» در سال ۱۳۴۶ فرزند رحمان در شهرستان دزفول دیده به جهان گشود. وی پس از حضور در جبهه سرانجام بیست‌وهفتم اسفند ماه سال ۱۳۶۳ در منطقه شربت شرق دجله در عملیات بدر شربت شیرین شهادت را نوشید و به دیدار معبودش شتافت. پیکر پاک و مطهرش پس از گذشت ده سال در پانزدهم بهمن ماه سال ۱۳۷۳ توسط گروه تفحص شناسایی پس از بازگشت به وطن در گلزار شهدای شهیدآباد دزفول به خاک سپرده می‌شود.

متن وصیت نامه شهید عبدالعلی صفربنا؛

وصيت‌نامه خود را با حمد و سپاس خداوند شروع می‌كنم و با تشكر و سپاس از همه نعمت‌هايی كه به انسان ارزانی داشته است و سلام بر تمام شهدای به خون خفته اسلام علی‌الخصوص شهدای انقلاب اسلامی ايران كه با نثار خون خود به ما استقلال آزادی و جمهوری اسلامی را عطا كرده‌اند.

درود فراوان بر امت شهيد پرور ايران كه در پناه خداوند و با رهبری امام توانستند به پيروزی‌هايی بزرگی دست يابند.

برادران و خواهران عزيز اميد كه همگی بتوانيد با عنايت و تحت رهبری در تحقق اسلام در جهان بكوشيد و به همه جهانيان ثابت كنيد كه تنها در پناه مكتب اسلام است كه انسان می‌تواند به سعادت و نيكبختی دنيا و آخرت برسد.

پدرم، مادرم، برادرم و خواهرم سلام عرض می‌كنم پس از عرض سلام و سلامتی شما اميدوارم هر كاری را كه می‌خواهيد انجام بدهيد فقط هدفتان اسلام و خدا باشد و هميشه در كارهای‌تان مبرا و پاک باشید و از امام امت اطاعت كامل نماييد و به پيام‌هايی كه برای ما بيان می‌كنند گوش فرا دهيد.

اگر شما را ناراحت كرده‌ام اگر به پاره‌ای از حرف های شما گوش نكرده‌ام اگر بدی از من ديده‌ايد مرا حلال كنيد و مرا به خوبی خودتان ببخشيد.

پدرم و مادرم برای من ناراحت نباشيد. از شما تقاضا می‌كنم برای من گريه نكنيد. همه فرزندان خود را در راه اسلام و قرآن قربانی كرده‌اند، شما هم يكی از آنها باشيد.

مادرم شيرت را حلالم كن، پدرم من انتظار دارم وقتی كه در راه خدا كشته می‌شوم برايم جشن بگيريد و در بين مردم شيرينی پخش كنيد چون شهادت اوج ايثار است و شهيد تداوم بخش راه خداست.

آنان كه برای برپايی و نگاه داشتن حكومت الهی از پا نمی‌نشينند و در سنگر جان باختگی خط سرخ و خونين شهادت را پاس می‌دارند زندگان هميشه تاريخ هستند(شهيد قلب تاريخ است و به آنها مرده نگوييد بلكه آنها زنده اند)  

آرزوی من شهادت است و به آن آرزو هم خواهد رسيد يا پرچم الله اكبر را به نشانه پيروزی بالا می‌بريم و يا اينكه خون خود را در راه اسلام و قرآن‌ بر روی زمين جاری می‌كنيم و در آخر می‌خواهم شما را زحمت بدهم، اگر به كسی بدهكار هستم بدهی مرا بپردازيد و برای وجه پولی كه به آن پرداخت می‌كنيد حلالم كنيد.

همچنین از شما می‌خواهم به دوستان بگوييد كه اگر آنها را ناراحت كرده‌ام طلب بخشش كرده می‌كنم در ضمن از خواهران و برادرانم تقاضا می‌كنم برای امام دعا كنيد و متكی به خدا باشيد و راه امام را ادامه دهيد.

و چون الان ما در وضعيتی هستيم كه بايد جهاد كنيم همچنان كه امام فرمود با يک دست قرآن و با دست ديگر سلاح بگيريد و عليه كافران و مستكبران قيام كنيد چون جنگ ايران و عراق اولين گامی است كه می‌تواند انقلاب اسلامی ايران را به تمام جهان صادر كند و به تمام ستمكاران درس عبرت بدهد ديگر عرضی ندارم بجز پيروزی اسلام.

انتهای خبر/10