به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، شهید محمدمهدی حبیبی ۷ مهر سال ۱۳۴۷ در شهرستان گلپایگان دیده به جهان گشود. او با اینکه دانش‌آموز بود اما با آغاز جنگ تحمیلی همواره به دنبال حضور در جبهه‌ها بود تا اینکه سرانجام شهید محمدمهدی حبیبی دوم بهمن‌ماه ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه، عملیات کربلای ۵ به مقام رفیع شهادت نائل آمد.

در وصیت‌نامه زیبای شهید چنین آمده؛

 بسم الله الرحمن الرحیم

«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاٌ بل احیاء عند ربهم یرزقون؛ به کسانی که در راه خدا جهاد می کنند و کشته می شوند مرده نگوئید بلکه زنده هستند نزد خدا.»

با درود و سلام به شهیدان و درود و سلام به رهبر انقلاب و درود و سلام به ملت رزمنده ایران, سخنم را آغاز می کنم. خدایا، خداوندا من از زمانی که به جبهه آمدم و قبل از جبهه هرگونه قدمی را برداشتم برای تو بود ودر راه تو بوده و در راه تو انشاءالله کشته می شوم و نه برای شخصی، به خاطر تمدید انقلاب و به خاطر دینم جانم را نثار می کنم که به دین خود وفادار باشم. ای پدر و مادر و خواهر و برادر از این که برادرت کشته شده هیچگونه ناراحت نباشید و هیچ موقع برای من گریه نکنید و شما مثل قهرمان در پیشاپیش جنازه من حرکت کنید تا به دنیا نشان دهید که عقیده و جهاد در راه خدا برای ما بزرگترین عبادتهاست. ای پدر و مادر از اینکه حق فرزندی را نسبت به شما ادا ننمودم مرا ببخشید. شماها باید افتخار کنید که فرزندتان را در راه انقلاب و خدا دادید. خدایا این که با یک جان در راه تو جهاد کردم و کشته شدم، ای کاش هزاران جان داشتم و در راه تو با کافران و منافقین می جنگیدم و در زیر چکمه های جلادان جان می سپردم.  اینک من از مردم انقلابی و مسلمان می خواهم که همواره پشت سر امام حرکت کرده و او را تنها نگذارند و تا پیروزی کامل اسلام دست از مبارزه علیه کفر و نفاق برندارند. ای پدر عزیز و ای مادرم گرامیم من از شما می خواهم که صبور باشید و به این آیه کاملاٌ توجه داشته باشید که خداوند می فرماید:انما اموالکم و اولادکم فتنه: یعنی به درستی که مال  شما و اولاد شما فتنه است و فقط برای امتحان شماست، پس به خاطر خدا دوست بدارید و به خاطر خدا وداع بگوئید خانواده عزیزم این را بدانید که من مدتهاست که از خدا می خواهم که این سعادت بزرگ رانصیبم کند واگر من شهید نمی شدم از خدا گله می کردم زیرا خداوند خود می فرماید که : من طلبنی و جدنی و….

از گریه کردن ممانعت نمی کنم، گریه کنید چون گریه بر شهید شرکت در حماسه او و هماهنگی با او و موافقت با نشاط او حرکت در موج اوست.هر وقت برای من خواستید گریه کنید به یاد شهداء کربلا و شهیدان صدر اسلام گریه کنید اما کاری نکنید که منافقین از گریه شما خوشحال شوند و سوء استفاده کنند از همه خواهران و برادرانم می خواهم که صبور باشند و تقوی را پیشه کنند و اسلام رایاری نمایند و از همه دوستان و آشنایان می خواهم که مرا حلال کنند. و چند پیام بر شماها دارم یک پیام برای ملت انقلابی و شهید پرور ایران که امام را یاری کنید و جنگ را تا پیروزی نهائی ادامه دهید و تا ظلم در جهان است جنگ بین حق و باطل ادامه خواهد داشت و یک پیام برای همکلاسی هایم که همکلاسی گرامی از تو می خواهم که در آن سنگر الهی که هستی علم با تقوی را یاد بگیر و سعی کن که از علم خود بتوانی ملت را از محرومیت نجات دهی و سعی کن درست و با تقوی باشی که فردای آینده سرنوشت این ملت به دست شماهاست و در عین حال که درس می خوانید جبهه را یاری کنید که جبهه خود دانشگاه انسان سازی است که واقعاً من به این جمله عینیت پیدا کردم و برای من ثابت شد که جبهه یک دانشگاه است. و در آخر از خانواده گرامی می خواهم که اگر از من آثاری از جسم باقی ماند من را در شهر خودم به خاک بسپارید و دیگر عرصی ندارم و شما ملت انقلابی و شهید پرور را به خدای متعال می‌سپارم.

و دعای همیشگی را در همه اوقات یادتان نرود. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی حتی کنار مهدی خمینی را نگهدار

انتهای خبر/10