به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۱۱۷ قرآن کریم آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصاری‏ أَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ» «ای کسانی‌که ایمان آورده‌‏اید؟ یهودیان و مسیحیان را سرپرست و یاور نگیرید، (زیرا) بعضی از آنان یار و یاور بعض دیگرند و هر کس از شما که آنان را ولیّ خود قرار دهد پس قطعاً از آنان است. همانا خداوند، قوم ستمگر را هدایت نمی‌کند.»

نکته‌های سورۀ مائده - آیۀ ۵۱:

ذکر یهود و نصاری در آیه، از باب نمونه است؛ وگرنه شکّی نیست که ولایت هیچ کافری را هم نباید پذیرفت.

از آیات دیگر قرآن استفاده می‌شود که بهره‏‌گیری از غذاهای غیر گوشتی اهل کتاب، یا ازدواج موقّت با آنان، یا داد و ستد و زندگی مسالمت‌‏آمیز با آنان جایز است. و هیچ‌یک از این مسائل به‌معنای سلطه‌پذیری آنان نیست.

پیام‌های سورۀ مائده - آیۀ ۵۱:

۱. خداوند از بندگان مؤمنش، انتظارات خاصّی دارد. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا...»

۲. تبرّی از دشمن، از شرایط ایمان است. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا...»

۳. اسلام، دین سیاست است و تنها به احکام فردی نمی‏‌پردازد. «لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصاری‏ أَوْلِیاءَ»

۴. وقتی یاری گرفتن از کفّار مورد نهی قرآن است، قطعاً در روابط و سیاست خارجی، پذیرش ولایت و سلطه اهل کتاب و کفّار ممنوع است. «لا تَتَّخِذُوا»

۵. ولایت کفّار و دشمنان را نپذیریم، چون آنان تنها به فکر هم‌مسلکان خویشند. «بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ»

۶. با وجود اختلافات شدید میان یهود و نصاری، پیوندشان به خاطر نابودی اسلام است. «بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ»

۷. کفّار تنها نسبت به تعهّدات میان خودشان وفادارند، ولی نسبت به تعهّدات با مسلمانان پایبند نیستند. «لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصاری‏ أَوْلِیاءَ»«بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ»

۸. آن دولت‌های اسلامی که ولایت و سلطۀ کفّار را پذیرفته‌‏اند، از کفّار محسوب می‌شوند. «فَإِنَّهُ مِنْهُمْ» (دوستی با هر کس و گروه، انسان را جزو آنان می‌‏سازد.)

۹. نه کفّار را «ولیّ» خود گردانید و نه با آنان که ولایت کفّار را پذیرفته‌اند، رابطۀ ولایت داشته باشید. «فَإِنَّهُ مِنْهُمْ»

۱۰. نتیجۀ پذیرش ولایت کفّار، قطع ولایت خداست. «فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ»

۱۱. تکیه بر کفّار، ظلم است. «لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ»

انتهای پیام/