به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۴۹۰ قرآن کریم آمده است: «وَ الَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَیْتاً کَذلِکَ تُخْرَجُونَ * وَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْفُلْکِ وَ الْأَنْعامِ ما تَرْکَبُونَ» و آن کس که از آسمان به اندازه‌ای معیّن، آبی فرو فرستاد، پس به واسطۀ آن، سرزمین مرده را زنده کردیم، شما نیز این گونه ( از قبرها ) خارج می‌شوید* و همان کسی که همۀ جفت‌ها را آفرید و برای شما کشتی‌ها و چهارپایان قرار داد که بر آنها سوار شوید»

نکته‌های سورۀ زخرف - آیات ۱۱-۱۲:

در آیۀ قبل سخن از توحید بود، در این آیه اشاره‏‌ای به معاد شده است.

کلمۀ «قدر» یا به معنای اندازه است، یا به معنای تقدیر و برنامه.

یعنی باران را به اندازه معیّن فرستاد یا باران را طبق برنامه فرستاد. «تفسیر راهنما»

ظاهراً مراد از «الْأَزْواجَ»، گیاهان است؛ زیرا پس از نزول باران و حیات زمین مطرح شده است

و بر اساس آیات دیگر قرآن، قانون زوجیّت در آنها برقرار است. «أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّی» «طه، ۵۳»

در آیات قبل، سخن از راه بود و در این آیات، سخن از وسیلۀ سیر و سفر در خشکی و دریا.

چهارپایانی چون اسب و استر و شتر یا کشتی‌های کوچک و بزرگ.

انتهای پیام/