به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۴۹۶ قرآن کریم آمده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ حم * وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ * إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَ مهربانٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا مَنَّا» میم* به کتاب روشنگر سوگند* ما آن را در شبی مبارک و فرخنده نازل کردیم، ما همیشه انذارکننده بودیم.»

نکات سورۀ دخان- آیات ۱-۳:

کلمه «مبارک» از «برکت» به معنای خیر پایدار و ضد آن کلمه «شوم» است.

مراد از شب مبارک، همان شب قدر است که در ماه مبارک رمضان قرار دارد.

«شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ» «بقره، ۱۸۵» برای حروف مقطعه معانی بسیاری گفته‌اند که شاید بهترین وجه آن قرآن باشد، این معجزه بزرگ الهی از همین حروف است، چنانکه در سوره شوری بعد از حروف باشد. : «کَذلِکَ یُوحی» ما بدین گونه وحی می‌کنیم. البتّه در روایات آمده است که در این حروف رمز و رازی است که جز خدا کسی نمی‌داند. «تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص ۳۰»

کلمۀ «مبین» از «ابانة» به معنای روشن و روشنگر است. یکی از ظلم هایی که به قرآن می شود این بود که برخی بزرگان گفتند: قرآن، قطعی الصدور و ظنّی الدلالة است. صدور قرآن از جانب خدا یقینی است، ولی دلالت‌های قرآن شفّاف و روشن نیست و مفاهیم آن ظنّی است.

امّا این یک اجتهاد نابه‌جا در برابر صریح قرآن است، زیرا قرآن بارها فرموده است که من نور هستم، روشنگرم و روشن‌کننده مرز بین حقّ و باطل هستم.

چنانکه در این آیات می‌فرماید: «الْکِتابِ الْمُبِینِ» البتّه در قرآن به آیاتی متشابه است که دارای چند معناست، برخورد می‌کنیم، لکن آن آیات نیز در سایه سایر آیات روشن می‌شود.

قرآن از همه جهت مبارک است: الف) از جهت نازل کننده. «تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ» «فرقان، ۱» ب) خود قرآن مبارک است. «کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ» «ص، ۲۹» ج) از جهت مکان نزول. «بِبَکَّةَ مُبارَکاً» «آل عمران، ۹۶» د) از جهت زمان نزول. «فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ»