به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۵۲۲ قرآن کریم آمده است: « قالَ فَما خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ * قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی‏ قَوْمٍ مُجْرِمِینَ * لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِینٍ * مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ * فَأَخْرَجْنا مَنْ کانَ فِیها مِنَ الْمُؤْمِنِینَ * فَما وَجَدْنا فِیها غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ * وَ تَرَکْنا فِیها آیَةً لِلَّذِینَ یَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِیمَ *»   « (ابراهیم) گفت: پس ای فرستادگان، کاری که به دنبال آن آمده‌اید چیست؟ گفتند: ما به سوی قومی ستم‏ پیشه فرستاده شده‌‏ایم. تا (برای هلاکتشان) سنگ‌هایی از گل بر آنان فرو ریزیم. (سنگ‌هایی که) نزد پروردگارت برای (نابودی) مسرفان، نشان دار شده‌اند. پس هر کس از مؤمنان که در آنجا بود بیرون کردیم و از مسلمانان به جز یک خانه در آنجا نیافتیم. و در آن (دیار چیزی باقی نگذاشتیم و تنها) برای کسانی که از عذاب دردناک می‏‌ترسند، نشانه‌ای (برای عبرت) قرار دادیم.» 

نکته‌های سوره ذاریات- آیات۳۱ -۳۷:
«خطب»، کار مهمّی است که شخص به دنبال انجام آن است و «مُسَوَّمَةً» یعنی نشاندار. 

حضرت لوط از بستگان حضرت ابراهیم و در زمان آن حضرت در منطقه سدوم در اردن به تبلیغ مردم مشغول بود. قوم او اهل فحشا و لواط بودند و به هشدارهای حضرت لوط گوش ندادند. خداوند منطقه آنان را زیر و رو کرد. داستان این قوم در سوره‏‌های اعراف، هود، حجر و عنکبوت نیز آمده است. سلسله مراتب باید مراعات شود. حضرت ابراهیم پیامبر اولواالعزم زمان خود بود و لذا در مسئلۀ هلاکت قوم لوط، ابتدا فرشتگان به محضر ابراهیم می‏‌آیند و مأموریّت خود را می‏ گویند و سپس نزد حضرت لوط می‌روند. 

قهر و عذاب الهی به وسیله سنگباران‏ «حِجارَةً مِنْ طِینٍ»، علاوه بر قوم لوط بر اصحاب فیل نیز فرود آمده است. «تَرْمِیهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ» (فیل،۴) اصحاب فیل به حریم خانۀ خدا (کعبه) سوء قصد داشتند و قوم لوط به حریم خانۀ نبوّت (حضرت لوط) سوء قصد کردند و می‌خواستند به مهمانان آن حضرت تجاوز نمایند که هر دو هلاک شدند. 

برای یاری حضرت لوط، فرشتگان با سنگ‌های نشان‏ دار آمدند و برای یاری پیامبر اسلام در جنگ بدر، فرشتگانِ نشان‌دار آمدند. «یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمِینَ» (آل عمران،۱۲۵)

مسلمان، تنها نام امت پیامبر اسلام نیست، بلکه به هرکس که تسلیم خداوند و پیرو ادیان آسمانی باشد، مسلمان گفته می‌شود. «مِنَ الْمُسْلِمِینَ»

پیام‌های سورۀ ذاریات- آیات ۳۱-۳۷:
۱- پرسیدن عیب نیست، انبیاء هم آنچه را نمی‌دانستند، می‌پرسیدند. «فَما خَطْبُکُمْ‏ ...» 

۲- کیفر مجرمان، تنها در آخرت نیست. «أُرْسِلْنا إِلی‏ قَوْمٍ مُجْرِمِینَ» 

۳- گاهی مأمور کیفر مجرمان در دنیا نیز فرشتگان هستند. «لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِینٍ» 

۴- در قهر یا مهر الهی، همه چیز حساب و نشان دارد. «مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ» 

۵- ایمان، کلید نجات است. «فَأَخْرَجْنا مَنْ کانَ فِیها مِنَ الْمُؤْمِنِینَ» 

۶- اگر در منطقه‌‏ای فقط یک خانواده مسلمان باشد، باید به آنان توجّه شود. «غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ» 

۷- گرچه جامعه فاسد، بستر فساد را فراهم می‌کند، امّا انسان را مجبور به فساد نمی‌کند و می‌توان در منطقه فاسد، خانواده سالم داشت. «غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ» 

۸- گاهی فساد به قدری فراگیر می‌شود که پیامبر عزیزی مثل حضرت لوط، تنها یک خانواده طرفدار دارد، «غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ» آن هم نه تمام خانواده، بلکه خانواده بدون همسر. «فَأَنْجَیْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ» (اعراف،۸۳) 

۹- هم نعمت‌های الهی آیه و نشانه هستند و هم قهر الهی. «وَ تَرَکْنا فِیها آیَةً» 

۱۰- کسانی از حوادث تلخ عبرت می‌گیرند، که از عذاب قیامت، خوف داشته باشند. «آیَةً لِلَّذِینَ یَخافُونَ الْعَذابَ» 

۱۱- خوف دائمی از عذاب الهی، یک ارزش است. «یَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِیمَ»

انتهای خبر/10