به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۶۹ قرآن کریم آمده است: « وَ لا یَسْئَلُ حَمِیمٌ حَمِیماً * یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ * وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِیهِ * وَ فَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ * وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً ثُمَّ یُنْجِیهِ * کَلَّا إِنَّها لَظی‏ * نَزَّاعَةً لِلشَّوی‏ * تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّی * وَ جَمَعَ فَأَوْعی‏*»   «و هیچ دوستی از دوستش احوالی نپرسد. به یکدیگر نمایانده می‌شوند. در آن روز مجرم دوست دارد فرزندان خود را برای دفع عذاب فدیه دهد و فدای خود کند. و همچنین همسر و برادرش را. و بستگان و قبیله‌اش را که همیشه به او پناه دادند. (بلکه آرزو دارد) تمام مردم روی زمین را فدا کند تا او را نجات دهند. چنین نیست؛ همانا آن آتش شعله‌ور است. که پوست بدن را به شدّت جدا می‌کند. (این آتش) هر کس را که (به حق) پشت کرده و روی برتافته، فرامی‌خواند. و (نیز کسی که مال) جمع کرده و ذخیره ساخته است.» 

نکته‌های سورۀ معارج- آیات ۱۰-۱۸:
«یَفْتَدِی» به معنای فدیه و عوض دادن برای رهایی و نجات است 

«فصیلة» به معنای فامیلی است که انسان از آن جدا شده است 

«تُؤْوِیهِ» از «مأوی» به معنای پناه دادن است. 

«لَظی‏» شعله خالص آتش است 

«اوعی» از «وعاء» به معنای ظرف است و مراد از آن، ذخیره کردن چیزی در ظرف است. 

«شوی» به پوست اطراف بدن گویند.

مجرم در قیامت سه آرزو می‌کند:
الف) با خاک یکسان شود. «لَوْ تُسَوَّی بِهِمُ الْأَرْضُ»(نسا،۴۲) ب) از اعمالش دور شود. «أَمَداً بَعِیداً» (آل عمران،۳۰) ج) با فدیه دادن رها شود. «یوم‏ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی‏ ...»

مجرم برای فدیه دادن و نجات یافتن، فرد یا گروهی را انتخاب نمی‌کند، بلکه می‌گوید: همه را بگیرید و مرا آزاد کنید؛ فرزند، همسر، برادر، فامیل و همۀ مردم زمین. (کلمات با حرف واو عطف شده نه با حرف «اوْ») 

در آن روز، عاطفۀ فرزندی، غیرت همسری، محبّت برادری و حمایت فامیلی و آشنایی مردمی همه فدا می‌شود، ولی چه سود؟! 

بر اساس این آیات، عوامل دوزخی شدن چهار چیز است: فرد در ظاهر به حق پشت می‌کند: «أَدْبَرَ» در قلب تنفّر دارد و روی بر می‏‌تابد: «تَوَلَّی» ثروت‌اندوزی می‌کند: «جمع» و به دیگران نمی‌دهد. «فَأَوْعی‏»

انتهای خبر/10