به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، شهید حسین جزایری در نهم تیرماه 1343 در محله «چهارشنبه‌پیش» بابل، و در ماه محرم متولد شده بود. نامش را «حسین» گذاشتند تا حسین‌وار در راه اسلام قدم بردارد. پدرش شاگرد خیاط بود؛ و مادرش، یك معلم دلسوز و فداكار كه در اندیشه تربیت و بزرگ كردن بچه­‌ها و به عرصه رساندن آن‌ها بود. زن و شوهری‌كه علی‌رغم درآمد اندک و توكل برخدا، دل در گرو اهل بیت (ع) داشتند.

حسین در كوچه پس‌كوچه‌های چهارشنبه‌پیش و دامن پرمهر خانواده قد کشید. او دوران ابتدائی را در دبستان محله‌شان به پایان رساند. سپس با طی مقطع راهنمایی، تحصیلاتش را تا پایه سوّم دبیرستان ادامه داد. او که پرورش‌یافته یک تربیت دینی بود، در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن، این منبع نور و رحمت نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، هماره سعی در کسب کمال معنوی و فضیلت انسانی داشت و با تشکیل بسیج، حسین به عضویت این نهاد در آمد و عمده فعالیت‌هایش را در راستای حراست از دستاوردهای قیام سال 1357 از سر گرفت. او در 1361/03/18 جامه پاسداری را به تن کرد و با تعهدی بیش از پیش به ادای تکلیف پرداخت. حسین چند بار به جبهه اعزام شد. او در 1361/04/31 در منطقه شلمچه از ناحیه گردن مجروح شد. و سرانجام، حسین در بیست و چهارم شهریورماه سال 1361 در منطقه كوشك با اصابت تركش به بدن و سرش، به درجه والای شهادت نائل آمد. پیكر پاكش بعد از تشییع در بابل، در گلزار شهدای «معتمدی» زادگاهش آرام گرفت تا مزارش زیارتگاه دلسوختگان و عاشقانش باشد.

انتهای پیام/