حجت‌الاسلام احمد نجمی‌پور، در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تبیین یکی از مهم‌ترین فرازهای تاریخی دوران پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، به چالش نصرت ولی خدا در زندگی حضرت زهرا(س) اشاره کرده و گفت: حضرت فاطمه(س) همان مسیر انبیا و اولیای الهی را ادامه داد و مردم را به امتحان بزرگ «یاری ولی خدا» کشاند. او برخاست، سخن گفت، سکوت را شکست و مطالبه کرد؛ اما این مطالبه، صرفاً یک دعوای شخصی یا خانوادگی نبود، بلکه درخواست یاری برای خدا و حجت خدا بود.

نجمی‌پور با اشاره به ماجرای فدک اظهار داشت: مردم می‌دیدند فدک را گرفتند و به عنوان بیت‌المال مصادره کردند. نیمی از مردم فقط شنیدند که فدک غصب شده، اما نپرسیدند بعد چه شد؟ کجا رفت؟ آیا برای خود نگه داشتند؟ خیر؛ گفتند برای بیت‌المال است. در این میان، این فریاد دختر پیامبر بود که بلند شد: «مرا یاری کنید تا حقم را بستانم.»

وی ادامه داد: مردم آن زمان در پاسخ به حضرت گفتند: یا فاطمه، چگونه شما را یاری کنیم؟ علیه مردم مدینه؟ علیه بیت‌المال مسلمانان؟ این کار سخت است… بله، سخت بود. اما مگر ایمان آسان است؟ مگر نصرت ولی خدا بدون هزینه است؟ فاطمه(س) با گریه سخن گفت؛ مردم گریه‌اش را شنیدند، اما صدای دعوت و یاری‌اش را نشنیدند.

این استاد  بسیجی حوزه افزود: مردم مدینه همراه حضرت گریه کردند، اما حاضر نشدند دختر پیامبر(ص) را یاری کنند. حضرت از مردم کمک خواست؛ اما کسی پاسخ نداد. یک ماه، دو ماه، سه ماه؛ ضجه زد، ناله کرد، خون‌دل خورد؛ اما صدایی از مردم برنخاست. در حالی که در هر شهری اگر زنی فریاد مظلومیت سر دهد، چهل مرد غیرتی برمی‌خیزند. اما اینجا همه می‌دانستند زهرا(س) برای چه می‌گرید؛ علت اشک او درد جسم نبود، درد تنهایی ولی خدا بود. اما گفتند: «ما نمی‌توانیم...»

نجمی‌پور با اشاره به جمله تاریخی حضرت زهرا(س) گفت: وقتی مردم ناتوانی خود را اعلام کردند، حضرت فرمود: «اگر نمی‌توانید کمکم کنید، پس فاطمه دیگر در میان شما نخواهد ماند.»

وی تأکید کرد: امیرالمؤمنین(ع) می‌تواند مردم را تحمل کند؛ اما فاطمه(س) نمی‌تواند مردمی را ببیند که ولی خدا را تنها گذاشته‌اند ولی خدا هرگز جنگ را آغاز نمی‌کند؛ اما دشمنان، مردم را به درگیری می‌کشانند. همان‌گونه که فاطمه(س) را به در خانه رساندند تا «صدای کمکم کنید» او را بشنوند، اما هیچ‌کس پاسخ نداد.

این استاد حوزه با بیان اینکه «تاریخ تکرار شد» افزود: امروز هم اگر می‌پرسیم «یابن‌الحسن، چرا نمی‌آیی؟» پاسخ در دل خود ماست: چون ما هنوز یاران خوبی نیستیم. باید از خدا بخواهیم: «پروردگارا، ما را از مؤمنان بی‌عمل و معتقدان بی‌نصرت قرار مده و ما را از یاران واقعی ولیّت قرار ده.» یارانی که فقط مؤمن نباشند؛ بلکه مدافع باشند.

او گفت: فاطمه(س) از مردم کمک خواست تا علی(ع) تنها نماند؛ اما مردم سکوت کردند. تا روزی رسید که آتش بر در خانه‌اش افروختند. حضرت فریاد زد؛ فریاد مظلومه‌ای که از مردم یاری می‌خواست، اما احدی نیامد. حتی همسایگان نیز در نزدند تا بپرسند: «چه خبر است؟»

نجمی‌پور افزود: شاید برخی می‌گفتند نمی‌دانستیم کار به اینجا می‌رسد؛ اما آنان که آتش افروختند یقین داشتند مردم سکوت خواهند کرد. یقین داشتند علی قیام نخواهد کرد، چون یار ندارد. همین یقین جرأتشان داد تا حرمت خانه وحی را بشکنند. مردم تماشا کردند و چنین شد که دین خدا در غربت فاطمه(س) امتحان شد؛ امتحانی که تا امروز ادامه دارد

این استاد در پایان گفت: «امروز نیز معیار، همان معیار فاطمی است؛ ایمانِ همراه با نصرت. اگر جامعه اسلامی، یاری ولی خدا را وظیفه قطعی خود بداند، تاریخ دیگر تکرار نخواهد شد.»

انتهای خبر/