به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خاورستان، ۱. ثروتمندان برای منصرف کردن پیامبر از معاشرت با تهی دستان مؤمن تلاش می‌کنند و پیامبر در برابر آن‌ها، مأمور به مقاومت می‌شوند. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ»

۲. همدلی با تهی دستان سخت است؛ ولی باید تحمّل کرد. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ»

۳. پایبندی به دعا و نیایش، شرط شایستگی افراد برای مصاحبت و همنشینی است. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ»

۴. باید نسبت به رهبر محرومان همدل و همدم باشد. نه بی اعتنا. (در آیه ۵۲ سورۀ انعام آمده: «فَتَطْرُدَهُمْ

فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمِینَ» طرد مؤمنان با ظلم برابر است. دعای دائمی و خالصانه، ارزشمند است. «بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ»

۶. در آغاز و پایان هر روز باید به یاد خدا بود. «بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ»

۷. برای دستیابی به دنیا و رضایت سرمایه‌داران، از تهی دستان فاصله نگیریم. «تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا»

۸. زشت‌ترین کار آن است که مردم به خدا توجّه کنند، ولی رهبر، به دنیا. «یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ... وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا»

۹. خطر دنیاطلبی تا حدّی است که خداوند، به پیامبران هم هشدار می‌دهد. «وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا»

۱۰. کسی که دنبال دنیا می‌رود، از مسیر رهروان الهی خارج می‌شود. «یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ... تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا» دنیاگرایی در مقابل خدا گرایی است.

۱۱. کیفر یاد دنیا، غفلت از خداوند است. «تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ»

۱۲. ارزش یاد خدا، به ریشه‌دار بودن آن در قلب و روح است. «أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا»

۱۳. انسان گام به گام سقوط می‌کند اوّل غفلت، آن گاه هوسرانی و سپس مسیر انحرافی. «أَغْفَلْنا، اتَّبَعَ هَواهُ، کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»

۱۴. رهبر افراد غافل، هواپرست و افراطی ممنوع است. «أَغْفَلْنا، اتَّبَعَ هَواهُ، کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»

۱۵. اعتدال، ارزش و زیاده روی ضد ارزش است. «وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»