به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۴۴۰ قرآن کریم آمده است: «وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما کَسَبُوا ما تَرَکَ عَلی‏ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلی‏ أَجَلٍ مُسَمًّی فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کانَ بِعِبادِهِ بَصِیراً» «و اگر خداوند مردم را به سزای آن چه انجام داده‌‏اند مؤاخذه نماید، هیچ جنبنده‏‌ای روی زمین باقی نمی‌‌ماند، ولی (سنّت خداوند بر آن است که) مردم را تا مدّتی معین مهلت دهد (تا خود را اصلاح نمایند)، پس همین که مدّتشان به سر آمد (آنان را مؤاخذه می‏‌کند.) و همانا خداوند به (احوال) بندگان خود بیناست (و هر کس را به مقتضای کردارش جزا می‏‌دهد)» 

نکته‌های سورۀ فاطر - آیۀ ۴۵:
امام سجّاد علیه‌السّلام در مناجات خود می‌گوید: «کان جزائی فی اول ما عصیتک النار» (صحیفه سجادیه، دعای ۱۶) خداوندا جزای من در اولین گناهی که کردم آتش بود و هر چه زنده مانده‌‌ام لطف و مهلت تو نسبت به من است که شاید من توبه کنم.

پیام‌های سورۀ فاطر - آیۀ ۴۵:
۱.گر حکم شود که مست گیرند در شهر هر آن که هست گیرند. «وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ‏ ... ما تَرَکَ‏ ... مِنْ دَابَّةٍ» 

۲. گناهی کیفر دارد که با علم و عمد انجام گیرد. «یُؤاخِذُ ... بِما کَسَبُوا» 

۳. فلسفۀ تأخیر کیفر مردم از دنیا به قیامت، بقای نسل بشر و تداوم حیات در کرۀ زمین است. مردم اگر با گناه هلاک شوند بشری باقی نخواهد ماند و نسل منقرض خواهد شد «ما تَرَکَ عَلی‏ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ» 

۴. خداوند، صبور و اهل عفو و مغفرت و مهلت دادن است و مردم را فوری در دنیا به جرم عملکرد بد آنان مجازات نمی‌کند. «یُؤَخِّرُهُمْ إِلی‏ أَجَلٍ مُسَمًّی» 

۵. مرگ و میرها و فرصت‌ها و مهلت‌ها، با ارادۀ الهی و دارای نظم و حساب و کتاب است. «یُؤَخِّرُهُمْ إِلی‏ أَجَلٍ مُسَمًّی» 

۶. مدّت عمر انسان، از پیش تعیین شده است. «أَجَلٍ مُسَمًّی» 

۷. مهلت خداوند به بندگان گنه ‏کار و تأخیر مجازات آنان تا قیامت از سنّت‌ها و برنامه‏‌های الهی است. «یُؤَخِّرُهُمْ إِلی‏ أَجَلٍ مُسَمًّی» 

۸. مهلت دادن خداوند به گنه‏‌کاران کاری عالمانه است. «بِعِبادِهِ بَصِیراً» (ده‏ ها میلیون نفر سال‌ها بعد از گناه توفیق توبه پیدا کرده‌اند و خلافکاری خود را اصلاح نموده‏‌اند که اگر خداوند کیفر آنان را فوری می‌داد همه دوزخی می‏‌شدند.)

انتهای خبر/10