حالت تاریک
فرازی از وصیت‌نامه شهید «مرتضی بهبودی»؛

فرزندان‌تان راطورى‌تربیت‌کنیدکه پیروحقیقى‌خط‌اسلام‌وقرآن‌باشند

فرزندان‌تان راطورى‌تربیت‌کنیدکه پیروحقیقى‌خط‌اسلام‌وقرآن‌باشند

شهید «مرتضی بهبودی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد‌: «فرزندان و نور چشمان خود را طورى تربیت کنیم که پیرو حقیقى خط اسلام و قرآن باشند. کارى که مى‏‌کنیم خالصانه و مخلصانه براى خدا باشد و قلباً دین خدا را یاور باشیم ...»

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، فرازی از وصیت‌نامه شهید «مرتضی بهبودی»؛

فرزندان‌تان را طورى تربیت کنید که پیرو حقیقى خط اسلام و قرآن باشند

يکشنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۱:۲۴

وصیت نامه

شهید «مرتضی بهبودی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد‌: «فرزندان و نور چشمان خود را طورى تربیت کنیم که پیرو حقیقى خط اسلام و قرآن باشند. کارى که مى‏‌کنیم خالصانه و مخلصانه براى خدا باشد و قلباً دین خدا را یاور باشیم ...»

فرزندان‌تان را طورى تربیت کنید که پیرو حقیقى خط اسلام و قرآن باشند

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «مرتضی بهبودی»، دوم فروردین سال ۱۳۴۱، در شهر تهران به دنیا آمد، پدرش میرزا علی، در شهربانی کار می‌کرد و مادرش سکینه نام داشت، تا پایان سطح اول در حوزه علمیه درس خواند و طلبه بود. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، شانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۶۱، در آبادان بر اثر اصابت گلوله به قلب و گردن، شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای روستای حیدریه از توابع شهر تاکستان قرار دارد.

متن وصیت‌نامه شهید مرتضی بهبودی:

اینجانب، مرتضى بهبودى، فرزند میرزاعلى، متولد ۱۳۴۱، وصیتم را چنین آغاز مى‏‌کنم: اول، علت جبهه رفتنم را بگویم. علت جبهه رفتن من همانند سایر برادران رزمنده، یارى دادن به دین اسلام است؛ چون دین مبین اسلام بسیار سختی‌ها و ناملایمات را متحمل شده تا به دست ما رسیده است.

از جمله این ناملایمات: شهید شدن حضرت على(ع) و متحمل شدن زخم چند روزه آن حضرت؛ شهادت امام حسین(ع) با آن ناراحتى‏ها و شهادت زهراى اطهر(س) که وقتى قضیه شهادت حضرت زهرا(س) به یادم مى‌افتد، جگرم آتش مى‏گیرد و به همین صورت شهادت بزرگ مردان تاریخ اسلام.

در حال حاضر هم شهادت شهید مظلوم بهشتى، مطهرى، رجایى و باهنر که خون تمامى این گلگون کفنان است که درخت اسلام را آبیارى کرده، تاکنون دین زنده مانده است؛ پس، این درخت همیشه به خون احتیاج دارد تا تناور بماند و چنانچه خون به آن نرسد، خداى ناکرده خشک مى‏‌شود.

پس ما هم بایستى به سهم خود به این درخت آب بدهیم، تا از ثمره آن بهره‌مند شویم. از مدت‌ها قبل، دشمنان اسلام در صدد بودند که این درخت را بخشکانند تا این که مردى از تبار حسین(ع) قیام کرد و پرچم پُر افتخار اسلام را به دست گرفت و آن مرد، کسى نبود جز حضرت امام و یاران او مانندِ آیت‏الله طالقانى‌ها، بهشتى‏ها، رجایى‏‌ها و باهنرها.

پس بر ما هم واجب شد که پشت سر این اَبرمرد تاریخ اسلام، حرکت کرده، او را یارى کنیم؛ البته نه مانند مردمان کوفه! بلکه شعارى که مى‏‌دهیم باید همراه با شعور باشد؛ یعنى بر روى حرف خود استوار و ثابت قدم باشیم. فرزندان و نور چشمان خود را طورى تربیت کنیم که پیرو حقیقى خط اسلام و قرآن باشند. کارى که مى‏‌کنیم خالصانه و مخلصانه براى خدا باشد و قلباً دین خدا را یاور باشیم.

 

 

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از