به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، ۱. مردان الهی، توفیقات خویش را از رحمت خداوند می‌دانند، و هرگز مغرور نمی‌شوند. «رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی»

۲. همۀ تلاش‌ها و تغییر و تحوّل‌ها برای پرورش و رشد انسان‌هاست. «رَبِّی» سه بار در آیه تکرار شده است.

۳. رحمت و ربوبیّت الهی به هم پیوسته است. «رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی»

۴. ایجاد امنیّت، رحمت الهی است. «رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی» ساخت سد برای امنیّت بود.

۵. قداست کار و تلاش، محکم کاری، مشارکت مردم، مدیریّت و صنعت و صنعت والی، همه مجموعه های از الطاف الهی است. «هذا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی»

۶. با کمتر امنیّتِ مردم، بهتر می توانم تبلیغ کنم و ارشاد کنم و زمینۀ کارهای دیگر ارائه می‌شود. «رَحْمَةِ رَبِّی ... وَعْدُ رَبِّی حَقًّا» ذو القرنین بعد از اتمام سدّ، مردم را با مبدأ و معاد آشنا کرد.

۷. در آستانه قیامت، همه چیز خراب می شود. «جَعَلَهُ دَکَّاءَ»

۸. محکم ترین دژهای بشر، در برابر اراده و قدرت خداوند متعال ناپایدار است. «جَعَلَهُ دَکَّاءَ»

۹. خدا با تکیه به لطف خدا پیشگویی می‌کنند. «فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکَّاءَ»

۱۰. محکم کاری را باید از اولیای خدا آموخت؛ سدّی می‌سازند که تا آستانۀ قیامت پابرجاست. «فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکَّاءَ»

۱۱. هم باید دنیایی را بی خلل و استوار انجام داد، هم باید متذکّر قدرت الهی و پوچی قدرت خود شد. «فَمَا اسْطاعُوا ... کانَ وَعْدُ رَبِّی حَقًّا»

۱۲. آخرین رهبران الهی، هم دنیای مردم را آباد می‌کنند و همت آنها را متذکّر می‌شوند. «فَمَا اسْطاعُوا ... کانَ وَعْدُ رَبِّی حَقًّا».