به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۴۱۳ قرآن کریم آمده است:  «أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمِّاً وَاَهً. یُجادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدیً وَ لا کِتابٍ مُنِیرٍ» «آیا ندید که خداوند هر چه را در آسمان دارد و آنچه را در زمین است برای شما مسخّر کرده، و نعمت های ظاهری و باطنی خود را بر شما سرازیر کرده است، ولی از مردم بدون هیچ دانش و هدایتی و بدون هیچ کتاب روشنگری، دربارۀ خداوند به جدال و ستیز می پردازند. »

نکته‌های سوره لقمان - آیه ۲۰:

«اسباغ» به معنای گسترانیدن و توسعه دادن است.

در این آیه به دو گونه نعمت اشاره شده است، نعمت ظاهری مانند: سلامتی، روزی، زیبایی و امثال اینها و نعمت باطنی مانند: ایمان، معرفت، اطمینان حسن خلق، امداد غیبی، علم، فطرت، ولایت و ....

شاید بتوان گفت: مراد از علم در آیه، استدلال عقلی و مراد از هدایت، هدایت های فطری و مراد از کتاب، وحی الهی است، که برخی افراد بدون استناد به هیچ یک از عقل، فطرت و وحی، دربارۀ خدا سخن می گوید. گویند و اظهار نظر می کنند.

پیام‌های سوره لقمان - آیه ۲۰:

۱. بی توجّهی به آفریده ها و نقش آنها در زندگی بشر، باعث سرزنش و توبیخ است. «أَ لَمْ تَرَوْا» سعدی می گوید:

این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود هر که فکر نکند نقش بر دیوار بود

۲. تمام آفریده ها هدفدار و به خاطر بهره گیری انسان است. «سَخَّرَ لَکُمْ»

۳. انسان قادر است آنچه را در آسمان و زمین است، به تسخیر خود درآورد. «سَخَّرَ لَکُمْ»

۴. نعمت های الهی، همه چیز و فراوان است، «أَسْبَغَ» هم در دسترس بندگان، «عَلَیْکُمْ» و هم متنّوع است. «ظاهِرَةً وَ باطِنَةً»

۵. نباید از نعمتهای باطنی خداوند غفلت کنیم و به آنها بی توجّه باشیم. «أَ لَمْ تَرَوْا ... باطِنَةً»

۶. علی رغم گستردکی و فراوانی نعمت ها، انسان دربارۀ خدا مجادله می کند و این کفران نعمت است. «أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ» ... یُجادِلُ فِی اللَّهِ»

۷. جدالِ منطقی نیکوست، «وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ» (نحل،۱۲۵) ولی جدالی که بدون پشتوانه علمی و به دور از هدایت الهی و مخالف با کتاب خدا باشد، بی‌ارزش است. (ملاصدرا در کتاب اسفار خود می گوید: «تبا لفلسفة تخالف الکتاب و السنة»، نابود باد آن فلسفه ای که با کتاب و سنت مخالفت کند.) «یُجادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدیً وَ لا کِتابٍ

 در جهان بینی الهی، عقل، فطرت و وحی، منابع معتبر شناخت هستند، نه غیر آن. «عِلْمٍ، هُدیً، کِتابٍ مُنِیرٍ»

انتهای پیام/