به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۴۱۵ قرآن کریم ، سورۀ سجده آمده است:

این سوره، سی آیه دارد و در مکّه نازل شده است. این سوره یکی از ۲۹ سوره‌‌ای است که با حروف مقطّعه آغاز و پس از آن از قرآن تجلیل شده است.  یکی از چهار سوره‌ای است که در آن آیه سجده‌ی واجب آمده است. 

طبق حدیثی که در مجمع البیان آمده رسول‌ اکرم صلی الله علیه و آله هر شب قبل از خواب این سوره را با سوره‌ی مُلک تلاوت می‌فرمود. همانند دیگر سوره‌های مکّی، در این سوره نیز مباحث گسترده‌ای در مورد مبدأ و معاد و سرانجام کافران آمده است؛ تا موجب تقویت ایمان مؤمنان و پایداری آنان در برابر فشار دشمنان گردد. 

در آیه ۱۵، از رکوع و سجده به هنگام شب که مردم در خواب هستند؛ به عنوان ویژگی مؤمنان راستین یاد شده و قرائت این آیه نیز سجده واجب دارد.

قرآن در همان عصر نزول به صورت کتاب در آمده است. «تَنْزِیلُ الْکِتٰابِ»

 کفّار، منطق ندارند و از حربه‌ی تهمت استفاده می‌کنند. «افْتَرٰاهُ» 

کتاب و پیامبر برای هدایت انسان کافی نیستند؛ این خود انسان است که باید زمینه و استعداد هدایت را در خود به وجود آورده و آن را انتخاب و اختیار کند. «لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ»

انسان در فطرت خود حقایقی را می‌یابد؛ لیکن باید با تذکّر و یادآوری، او را غفلت‌زدایی نمود. «تَتَذَکَّرُونَ»

همان گونه که در آفرینش، همه چیز از او و به سوی اوست؛ «إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ»

تدبیر امور نیز از او و به سوی اوست. «مِنَ السَّمٰاءِ - ثُمَّ یَعْرُجُ»

علم الهی، نسبت به پیدا و پنهان یکسان است. «عٰالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهٰادَةِ» 

هنرمند، خداوند است که از قطره‌ای آب ناچیز و پست، موجودی شریف و ارزشمند می‌سازد. «خَلْقَ... مِنْ مٰاءٍ مَهِینٍ»

توجّه به دوران‌های پیدایش انسان، راهی به سوی خودشناسی و خداشناسی و شکرگزاری است. «قَلِیلاً مٰا تَشْکُرُونَ» 

انسان باید شکرگزار باشد، وگرنه سزاوار توبیخ است. «قَلِیلاً مٰا تَشْکُرُونَ»

شک و تردید خود را با دلایل روشن برطرف کنید و نگذارید به تخریب کشیده شود. «أَ إِذٰا... بَلْ هُمْ بِلِقٰاءِ رَبِّهِمْ کٰافِرُونَ »

 کفّار نیز تحت تدبیر ربوبیّت خداوند هستند. «بِلِقٰاءِ رَبِّهِمْ کٰافِرُونَ»

 شبهات را بدون پاسخ نگذارید. «قٰالُوا... قُلْ... »

مرگ انسان و دفن او، گامی برای زنده شدن اوست؛ همانگونه که دفن بذر گامی برای سبز شدن است. «ثُمَّ إِلیٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ» 

همان خدایی که جان‌ها را می‌گیرد؛ روزی با یک اراده، همه انسان‌ها را به سوی خود برمی گرداند. «تُرْجَعُونَ»

انتهای خبر/10